Grecja to jeden z najlepiej sprzedających się kierunków w polskich biurach podróży. Ciepło, blisko, tanio. W sezonie codziennie z polskich lotnisk wylatują czartery na greckie wyspy –  Kretę, Rodos, Kos; ładują ludzi w autobusy i zawożą do kompleksów all inclusive przy mniej lub bardziej zatłoczonych plażach. Grecja wydaje się kierunkiem oklepanym i komercyjnym, na pewno nie mekką backpackersów. Słowo kluczowe: wydaje się…

Ile jesteście w stanie zapłacić za święty spokój? Podobno niektórych rzeczy nie da się kupić, ale czasem naprawdę warto mieć kartę kredytową i nie zawahać się jej użyć.  10 euro – tyle wystarczy,żeby uciec na (prawie) bezludną wyspę. Tylko tyle kosztuje najtańszy prom z Kos na Tilos. Moim zdaniem to niezbyt wygórowana cena za spokój, puste plaże,krystalicznie czystą wodę, ruiny średniowiecznych zamków rozrzucone na szczytach gór…

---

Tilos to mała wyspa w połowie drogi pomiędzy Kos a Rodos z zieloną doliną,która kończy się kilkukilometrową plażą ze złotym piaskiem – tyle mniej więcej można przeczytać w przewodniku. Tyle wystarczyło, żebym wciągnęła ją na listę moich “places to see before you die”.

---

Na  wyspach Dodekanezu byłam wiosną 2013, więc nie planowałam tak szybko wracać w te rejony. Desperacko szukałam lotów na Kefalonię, w planach była Samos albo Karpathos, w końcu….znów wylądowałam na Kos. Jak zwykle zdecydowały ceny biletów (początek września to wciąż pełnia sezonu). Kos wręcz mi się nie podoba, za mało gór, za dużo turystów; ba kiedy w maju w górach złapało mnie gradobicie (więcej TU), stwierdziłam,że moja noga tam więcej nie postanie. Kos ma jeden plus – łatwo dolecieć z Krakowa I równie łatwo dostać się stamtąd na inne wyspy Dodekanezu.

Wybrałam górzystą Kalymnos (o niej przeczytacie TU) i malutką Tilos. Plan był taki : Kos – Kalymnos – Tilos – Kos, nieco uzależniony od rozkładu promów i oczywiście lotów. Na Tilos płynę nocnym promem z Kalymnos. Kiedy  idę przez port w Pothii ostatni ludzie wychodzą z knajp, noc jest gorąca, na przystani zaczyna zbierać się tłum – wreszcie z ciemności wyłania się olbrzymia sylwetka mogącego pomieścić ponad 1000 osób Blue Star Ferry.

Specjalnie zabukowałam sobie numerowane miejsce (tzw. air seat) żeby się tam w miarę spokojnie wyspa, ale kiedy weszłam stwierdziłam,że jakieś szemrane towarzystwo śpi tam pokotem i niewiele myśląc przeniosłam się do baru. W barze ludzie spali, gdzie popadnie, ale wydało mi się jakoś bezpieczniej. Na szczęście wygląda na to, że spanie na greckich promach w barze to rzecz  powszechna i nikt nie zwracał na nas uwagi, nikt też nie oczekiwał, że cokolwiek kupimy. Spało się fajnie, ale przemarzłam na kość, może i w Grecji jest kryzys, ale na klimie na promach na pewno nikt nie oszczędza.

Wreszcie,około piątej rano przypływamy do malutkiego portu, na przystani tłum – dla nich wakacje na Tilos już się kończą, popłyną na Rodos, żeby złapać  samolot z powrotem do domu. Dla mnie przygoda z Tilos dopiero się  zaczyna.

Kiedy kupowałam bilet na nocny prom miałam plan, że po dotarciu na Tilos po prostu walnę się spać na plaży, bo w apartamencie mogłam zameldować się dopiero od 12. Ale okazało się, że bez problemu mogę się zjawić  i o szóstej rano. Nad ranem wysiadłam w Livadii i dotarłam pod drzwi hotelu. Ciemno, cicho, recepcji brak. Nikt na mnie nie czeka. Rzuciłam plecak, siadłam na schodku i patrzyłam jak zza gór nad zatoką powoli wschodzi słońce. Wsłuchuję się w śpiew ptaków…i chrapanie za ścianą. Tam musi być recepcja, a człowiek, który miał mnie przyjąć po prostu śpi !Pukam – świeci się światło,wychodzi zaspana kobieta,a zza jej pleców wygląda równie zaspany facet – najwyraźniej tam mieszkają, ups!

Kobieta nic nie wie o tym, że miałam przyjechać bladym świtem. Dzwoni do syna, który jest właścicielem i już za chwilę idziemy do apartamentu, który niedawno opuścili goście (pewnie wsiadali na prom, szkoda – mogli mi po prostu przekazać klucz). Matka właściciela jest bardzo miła, pomagam jej ścielić łóżko, jest mi autentycznie głupio, że ją obudziłam, zwłaszcza,że bardziej jest zatroskana moją godzinną wegetacją pod drzwiami, niż wkurzona, że ktoś dobijał się o świcie do drzwi. Padam na łóżko. Śpię jakieś trzy godziny….szkoda czasu na spanie, skoro mam na Tilos niecałe trzy i pół dnia.

O Tilos niewiele można znaleźć w przewodnikach, ale nie odkrywam jej po omacku. Wręcz przeciwnie – wędruję śladami Jennifer Barclay, anielskiej pisarki, która przeniosła się na wyspę i prowadzi bloga Octopus in my ouzo, w plecaku wiozę jej książkę Falling in honey. Na szlak idę z Jennifer, razem z nią wdrapuję się na zamek w Megalo Chorio, opalamy się na tych samych plażach, kupujemy ciasto szpinakowe w tej samej (bo jedynej na wyspie) piekarni, ba – piję Retsinę i jem zachwalaną przez nią kozinę w sosie cytrynowym (absolutny hit!).

Samej Jennifer nie spotykam – nie ma jej na wyspie, pojechała za miłością do Australii. Szkoda – na pewno wypiłybyśmy piwo ( albo kilka) w kantynie na plaży. Zamiast tego przy kantynie spotykam jej psa i Steliosa opisanego w książce ( ciekawe, czy facet zdaje sobie sprawę, że jest sławny).

Tilos to naprawdę malutki skrawek lądu – 14,5 km długości i maksymalnie 8 km szerokości; wydaje się,że łatwo przejść ją wzdłuż i wszerz. 780 mieszkańców, jedna droga, jedna dwukilometrowa plaża, jeden bizantyjski klasztor, niezliczona ilość malutkich zatoczek, do których można dojść górskimi szlakami, pięć zamków, sto gatunków ptaków, wioska duchów, muzeum miniaturowych słoni, które mieszkały tu w okresie neolitu. Od tego wszystkiego może zakręcić się w głowie. A jednocześnie – na Tilos panuje spokój, ludzie są mili, mimo znikomego ruchu ( a może własnie dlatego) stopa nie łapie się dłużej niż 10 minut,czujesz się jak gość, a nie turysta/podróżnik/wczasowicz ( niepotrzebne skreślić).

Pomimo tego, że wstawałam o 6-7 rano, nie udało mi się wszystkiego zobaczyć. Nie dotarłam na małe, odległe plaże, nie udało mi się wydrapać na wszystkie góry z ruinami zamków, nie zdążyłam zajrzeć do jaskini lilipucich słoni. Ale przecież w wakacjach nie o to chodzi, żeby zobaczyć wszystko i pędzić bez chwili wytchnienia. Mam wiele powodów, żeby na wyspę wrócić ( właściwe mało jest miejsc gdzie bym nie chciała wrócić )

Jeśli będziecie kiedyś na Tilos, nie możecie przegapić :

1.Plaża Eristos – dla niej tu w sumie przyjechałam, kostium nieobowiązkowy, można rozbić namiot,kantyna i klimat trochę hippisowski 2.Zamek Megalo Chorio – niespodziewany hit pobytu na wyspie ( więcej TU) 3.Mikro Chorio – wioska duchów,opuszczona przez mieszkańców w latach 50 -tych 4. Livadia – port i dobra baza wypadowa

---

• jak dojechałam : samolotem na Kos albo Rodos, a potem promem , do wyboru mamy : Blue Star Ferries ( tańszy) albo Dodekanisos Seaways. Ważne : bilet kupiony przez internet trzeba wymienić w porcie/ lokalnym biurze podróży na kartę pokładową
• gdzie spałam : większość apartamentów znajduje się w Livadii,ja mieszkałam w Sevaas Studios – 20 € za apartament z kuchnią
• poruszanie się na miejscu : autobusy Livadia – Megalo Chorio – Eristos – średnio co godzinę, można stopem, można piechotą
• co jadłam – w Livadii i Megalo Chorio kilka restauracji, ceny nieco wyższe niż na dużych wyspach; mini market. – mały wybór, więc jeśli planujecie gotować w apartamencie, lepiej zrobić większe zakupy na Kos/Rodos  ( ja jechałam obładowana torbami niczym nasi rodzice na saksy)