Dolina Mięguszowiecka

Potem robi się ciekawiej , pod warunkiem że na rozstaju pójdziemy w lewo ( głównym szlakiem) a nie w prawo trasą zimową. Idziemy wzdłuż zbocza, po prawej otwierają się piękne widoki na Dolinę Mięguszowiecką i szczyty, których nie rozpoznaję. Co chwila zatrzymuję się,żeby robić zdjęcia. Pod koniec zejście w dół,przechodzę przez potok i wchodzę w las; tam drogowskaz na Rysy i Koprowy Szczyt( ach, żeby tylko mieć więcej sił i czasu). A potem szlak łączy się z asfaltówką i jestem nad Popradzkim Plesem.

Jak widać szlak dziecinnie prosty, ale masa zakosów….

Przełęcz pod Osterwą

Wejść na przełęcz naprawdę warto, jest łatwo a widoki przepiękne. Na miejscu odpoczynek, patrzę na górkę przed mną i rezygnuję…..Nie dam rady..Totalna porażka, nie dość,że nie wykonałam planu to nawet na głupią Osterwę nie byłam w stanie wejść. 

A to domniemana Osterwa

Za to wchodzę na znajdujące się po lewej wzniesienie z kupą skał i kamieni, stamtąd o wiele lepsze widoki. ( Nie chciało mi się wtedy wyciągnąć mapy, a potem okazało się,że jednak byłam na Osterwie, a ten szczyt to Tępa – wejście tylko z przewodnikiem, Hmm, coś mi się nie wydaje,żeby tam był potrzebny przewodnik)

A jednak byłam na Osterwie ;-)

Nie ma za wiele czasu,więc zaczynam schodzić w dół, kolana jak zwykle doskwierają, idę tak powoli,że przy Popradzkim Plesie nie mam ani chwili na odpoczynek/ piwo. Co chwila trzaskam zdjęcia, a to też nie pomaga ;) Teraz mam tylko jeden cel, zdążyć na pociąg,który dojedzie na tyle wcześnie,że zdążę na ostatnia kolejkę ( serio, nie mam zdrowia iść jeszcze godzinę w górę i to po ciemku). Schodzę asfatówką, idzie się całkiem przyjemnie.

Mijam szlakowskaz pokazujący drogę do Cmentarza Symbolicznego, nie mam już czasu, szkoda – odwiedzę do następnym razem. Szlak kończy się przy torach kolejowych, na mapie ma być tam stacja kolejki Popradzkie Pleso. Żeby ją znaleźć trzeba skręcić w lewo i wejść na parking, tam jest budka gdzie można kupić bilety na pociąg. A mała stacyjka, wyglądająca jak przystanek autobusowy, jest tuż obok.W Smokovcu jestem o 17.53, niemal tratuję ludzie na stacji,i biegiem do kolejki – udaje mi się w ostatniej chwili. I dobrze….kiedy jadę do góry, o szyby zaczynają stukać pierwsze krople deszczu.

Powrót.
Całkiem bezboleśnie, najpierw autobusem SAD do Tatrzańskiej Jaworzyny. Ledwo przechodzę przez granicę, pojawia się bus do Zakopca. Na dworcu wsiadam w pierwszy lepszy Szwagropol i ok 13.30 jestem pod Jubilatem. Udaje mi się jeszcze wpaść do mieszkania i rzucić plecak, no a potem do pracy…..gdzie mogę wreszcie odpocząć.

Naprawdę świetny weekend, choć plany nie do końca wykonane. No ale przecież plany są po to,żeby je zmieniać. Najważniejsze,że obaliłam mit mówiący,że w Słowackie Tatry jest ciężko się dostać. Myślę, że latem, jakby ktoś się uparł, dałoby się od biedy w jeden dzień obrócić z Krakowa (choć byłaby to męka, przynajmniej dla mnie) Teraz czekam na czerwiec ( słowackie szlaki powyżej schronisk zamknięte od 1 listopada do 15 czerwca) i atakuję Słowację! Przede mną Koprowy, Rysy, Sławkowski, Tatry Bielskie…..Brave new world!

Nie mogę się doczekać….. :-)