Pewnej październikowej niedzieli postanowiłam dla odmiany wybrać się w Pieniny. Zamiast szaroburej jesiennej tatrzańskiej zimy, miałam ochotę pooglądać kolorki. Nie rozczarowałam się! To był idealny dzień – ciepło, bez wiatru, cudownie kolorowo.  Widok na Tatry w pakiecie. Z Wysokiego Wierchu, zamiast do Szczawnicy, zeszłam na słowacką stronę. Na Słowacji inny świat – taki spokojniejszy.

Wróciłam przez przełom Dunajca, gdzie tratwami płynęły wycieczki młodzieżowe, najprawdopodobniej oszołomione piwem wypitym w Czerwonym Klasztorze ( wnioskuję po darciu mordy). Niestety, powrót do Krakowa okazał się dość traumatyczny – kierowca busa naładował do niego dwa razy więcej ludzi niż ustawa przewiduje. A ja, po tym jak kulturalnie zwróciłam uwagę delikwentowi, naruszającemu moją przestrzeń osobistą, zostałam zołzą numer jeden w busie ;-) Bywa i tak…